La piuse (pels adults)

 

Al vilatge, la femna de la pòsta aviá pres la tissa de dobrir las letras que lo mond mandavan e de legir çò qu’i èra escrit dessús.

Puèi, sus la plaça del mercat, debanava en doça çò qu’aviá aprés sus l’un o sus l’autre e aquò semenava la brolha entre los vesins.

Dins lo metèis vilatge, i aviá un mèstre d’escòla, un òme plan intelligent, que lo biais de faire de la postièira començava de l’atissar seriosament.

Pensèt que caliá donar una leiçon a la dòmna curiosa e barjacaira.

Faguèt venir un ussièr de justícia a son ostal e, davant el, escribèt una letra a un de sos amics que demorava dins lo vilatge vesin.

 

La letra disiá :

 

«  Mon car amic,

 

Coma sabi que la curiositat de la postièira de nòstre vilatge, la dòmna Melia Delpont, passa l’òsca e que dobrís sens vergonha totas las letras per las legir, te mandi aquel corrièr per la metre a l’escòla e li donar una bona leiçon.

Abans de pegar l’envolopa, meti dins la letra una piuse. Segur que, quora va dobrir la letra per la legir, la piuse se va escapar e li va sautar dessús. Que la tipessa passe la jornada a se gratar !

 

Ton amic qu’aquò amusa...

 

Pèire. »

 

Quand aguèt escrita la letra, lo mèstre d’escòla la sagelèt davant l’ussièr, mas metèt pas cap de piuse dins l’envolopa...

Lo lendeman, al vilatge vesin, l’ussièr esperava l’arribada del factor a l’ostal de l’amic.

Prenguèron la letra, la dobriguèron amb mila precaucions en la metent jos una gasa fina... e constatèron que i aviá una piuse dedíns !

 

 

D’aprèp Kurt Tucholsky.

Revirada e adaptacion a l’occitan : Guy Sié

logo serge leger CER Narb 11

Lo nom dels dets (pels enfants)

 

Quand l’escòla èra acabada, anavi gostar cò de ma mameta.

« Abans de manjar, te vau lavar las mans !  me disiá.

E t’aprendrai lo nom de cada det.

Lo primièr es « tuga-piuses », lo segond « mòstra-camin », lo del mitan « lèca-plats », son vesin « pòrta-anèla » e lo mai magre de totes « cura-aurelha ».

A l’autra man, èra :

« Aquò es lo papà,

Aquò es la maman ,

Aquel fa la sopa,

Aquel la manja tota,

E lo paure riquiqui ditz : i aurà pas res per ieu. »

 

D’autres còps, en fasent virar son det sus ma man, disiá :

« Una lebreta passava aquí sus aquela planeta :

Aquel la vejèt,

Aquel la tuèt,

Aquel la cosinèt,

Aquel la mangèt,

E aquel se’n passèt. »